رهنمودهای امام صادق علیه السّلام ((ترجمه مصباح الشّریعه ))- عباس عزیزى اراکى
سلام، اسمى است از اسماى خداوند متعال
ترجمه ی باب هیجدهم : آداب سلام
امام صادق (ع) فرمود:
سلام گفتن در انتهاى هر نماز، به معناى ایمنى است و بدین معناست که امر خداى متعال و سنت پیامبر (ص) را با خضوع و خشوع ادا کرده است ، پس او از بلاى دنیا و آخرت ، ایمن باشد.
سلام ، اسمى است از اسماى خداوند متعالى ، که آن را در خلقش به ودیعت نهاده ، تا در معاملات و امانات و روابط خود از آن بهره جویند، و در دوستى و معاشرت خویش صادق باشند.
و چنانچه بخواهى سلام را در همان جا که باید به کار برى و معناى واقعى اش را ادا کنى ، باید از خدا بترسى و دین ، قلب و عقلت را سالم نگه دارى و آن را به ظلم و تاریکى گناهان آلوده نکنى و فرشتگان حافظ خویش (کرام الکاتبین ) را با کردار بد ناراحت و ملول و از خود بیزار نکنى ، سپس دوستت و دشمنت از تو نرنجد؛ چرا که اگر نزدیکان از دستش در امان نباشند، آن که از (او) دورتر است مسلّما از دست او در امان نخواهد بود.
پس کسى که سلام را در این مواضع مراعات نکند، نه سلامش فایده اى دارد ونه تسلیمش . او در سلامش کاذب است ، اگر چه خلق را بسیار سلام گوید.
و باید بدانى که مردمان همواره دستخوش آزمون اند یا در دام محنت گرفتارند. آن که به نعمت آزمون شود، باید شکر نعمت گوید و آن که به سختى دچار است ، باید صبر پیشه سازد.
بدان که کرامت در بندگى خدا وخوارى در نافرمانى از اوامر اوست و راهى به رضوان و رحمت خداوند نباشد، جز به مدد فضل و بخشش او؛ و هیچ وسیله اى براى دست یابى به طاعتش ، جز به واسطه توفیق الهى فراهم نگردد و هیچ شفیعى در پیشگاهش نیست ، جز به اذن و رحمتش .
متن کامل کتاب شریف مصباح الشّریعه در کتاب خانه ی پایگاه اخلاق و عرفان موجود می باشد.
گامها و...
